Ή μήπως όχι; Ολίγον τι «παρεξηγημένη» η στολή μας φέτος, αλλά παραδεχτείτε το… Του πάει πολύ του βλοσυρού-αλλά και τόσο ευαίσθητου-αγοριού μου! Και κάπου εδώ, να επισημάνουμε λίγο τα αυτονόητα, που έχουν καταλήξει κάπως «δυσνόητα» τελευταία…
Καμία στολή και κανένα επάγγελμα δεν καθορίζει τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος που τη φοράει είναι αυτός, που την καθορίζει…
Και που άλλοτε την τιμάει και άλλοτε την «ατιμάζει»…
Δεν είναι «χαρακτηριστικό» του αστυνομικού να τραμπουκίζει…
Όμως, δυστυχώς, συμβαίνει κι αυτό…
Όπως δεν είναι ο «προορισμός» του δικηγόρου να διαστρεβλώνει…
Κι αυτό, όχι απλά συμβαίνει, αλλά το τρέχον διάστημα μας αηδιάζει ως τακτική επί καθημερινής σχεδόν βάσης…
Αυτό δε σημαίνει, ωστόσο, ότι οι συγκεκριμένες «πρακτικές» καθορίζουν έναν ολόκληρο κλάδο.
Και κυρίως δεν-πρέπει να-σημαίνει ότι σαν «παρατηρητές» είναι φρόνιμο ή λογικό να λειτουργούμε με βάση το γνωστό και περιβόητο «σακί»…
Ξέρετε. Αυτό που τσουβαλιάζει επαγγέλματα κι ανθρώπους κι αφήνει απέξω κάθε περιθώριο αντεπιχειρήματος και ανάσας…
Ήδη μας λείπει η ανάσα. Πιο πολύ από ποτέ…
Δε μας παίρνει για περισσότερη «χασούρα»… Έτσι δεν είναι;
