Και είναι-ίσως-η πρώτη φορά, που ο διάσημος στίχος, του διάσημου αυτού τραγουδιού, μοιάζει τόσο πολύ επίκαιρος…
«Σαν άνοιξη» λοιπόν από σήμερα…
Γιατί τίποτα δε καταφέρνει φέτος να τη θυμίσει, ούτε να διώξει αυτό το τόσο δα μικρό-κι όμως τόσο πολύ ενοχλητικό- «συγκριτικό» από την πρόταση…
Σίγουρα όχι ο καιρός…
Που δείχνει μέρες τώρα κι αυτός τη μελαγχολία του…
Χαρίζοντάς μας μούχλα και μαυρίλα, αντί για τα χρώματα και τ’αρώματα της εποχής, που τόσο πολύ μας έλειψαν…
Και θυμίζοντας, με τα απρόσμενα χούγια του, πιότερο τέλη φθινοπώρου, παρά τον προθάλαμο ενός καλοκαιριού…
Τίποτα, πέρα από τη σελίδα στο ημερολόγιο…
Που ακόμη κι αυτή, δηλαδή, την κοιτάμε πλέον κάπως με δυσπιστία…
Η φωτό είναι αρχείου…
Όπως και ο ήλιος…
Αλλά κυρίως…η διάθεση.
Της φωτογραφίας. Αλλά και η γενικότερη…
Καλό μήνα ας ευχηθούμε παρόλα αυτά…
Και καλή δύναμη σε όσους γύρω μας την έχουνε απόλυτη ανάγκη…
Με την ελπίδα η πολυπόθητη άνοιξη να κάνει την εμφάνισή της, όσο το δυνατόν πιο σύντομα και ουσιαστικά…
