Κάθομαι, που λέτε, εδώ και δυο μέρες και η σκέψη μου γυρίζει γύρω από ένα κενό! Όχι, δεν αναφέρομαι στο κενό αέρος και στη φυσική… Ούτε καν στο κενό του Μαζωνάκη!! Αναφέρομαι στο κενό της αλλαξιέρας μου! Ή μάλλον…στο κενό, που άφησε, όταν έφυγε και αυτή!