Πόσες φορές δεν ακούσαμε κάποιον δίπλα μας να λέει στο παιδί του “είσαι μεγάλος, τα μεγάλα παιδιά δεν κλαίνε” ή “τα αγόρια δεν κλαίνε“, ή “μη φωνάζεις και γελάς τόσο δυνατά, έχει κόσμο“; Πόσες φορές δεν το κάναμε και οι ίδιες, υποσυνείδητα ή και όχι; Ποιά, όμως, είναι η σωστή στάση, που πρέπει να κρατάμε στα ξεσπάσματα του παιδιού μας; Πόσο σημαντικό είναι να το αφήσουμε να εκφραστεί; Μας εξηγεί η ψυχολόγος, Νίκη Λιώτη.
Η αλήθεια είναι, ότι με τον ερχομό ενός παιδιού, υπάρχουν τόσες και τόσες πρώτες φορές… Η πρώτη φορά, που θα πει μαμά και μπαμπά. Η πρώτη του λεξούλα γενικά. Η πρώτη φορά, που θα γελάσει. Η πρώτη φορά, που θα περπατήσει. Η πρώτη φορά, που θα πάει σχολείο. Ακόμη και η πρώτη φορά, που θα κάτσει στο γιογιό! Και είναι τόσο σημαντικές αυτές οι ‘πρώτες φορές’ για μας τους γονείς, που τις περιμένουμε πώς και πώς και τρελαινόμαστε από τη χαρά μας, όταν επιτέλους συμβούν…
Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες ‘πρώτες φορές’, που δεν τις περιμένεις και δεν τις έχεις κατατάξει στο ‘πάνθεον’ των ‘σημαντικών πρώτων φορών’, αλλά που, όταν συμβούν, σου δίνουν ίσως και μεγαλύτερη χαρά από τις άλλες. Γιατί είναι άλλωστε γνωστό, πως τα ξαφνικά είναι και τα καλύτερα…