Αν με παρακολουθείτε εδώ και κάμποσο καιρό, μάλλον θα έχετε “συναντήσει” και τα γράμματα στα παιδάκια μου…! Για όλους τους υπόλοιπους (για να μην με περάσετε και για τρελή) να σας βάλω λίγο στο κλίμα…
Αν με παρακολουθείτε εδώ και κάμποσο καιρό, μάλλον θα έχετε “συναντήσει” και τα γράμματα στα παιδάκια μου…! Για όλους τους υπόλοιπους (για να μην με περάσετε και για τρελή) να σας βάλω λίγο στο κλίμα…
Πριν λίγο καιρό έγραψα ένα γράμμα για τη νεράιδα μου. Μία μικρή κατάθεση ψυχής για το μικρό μου κοριτσάκι, που έκλεισε τα 4 του χρόνια…Και όπως είναι γνωστό, μετά τη νεράιδα έρχεται το παλικάρι…
Επειδή, όμως, στη δική μας περίπτωση τα παλικαράκια είναι δύο και επειδή στα γενέθλιά τους όλες οι ευχές θα πάνε, επίσης, επί δύο, επέλεξα να γράψω στα μικρά μου αγοράκια ένα ξεχωριστό γράμμα για τον καθένα στη μοναδική μέρα, που γιορτάζουν αποκλειστικά μόνοι τους. Στην ονομαστική τους γιορτή. Θέλοντας έτσι να τους μεταδώσω, πως μπορεί η αγάπη μου για αυτούς να είναι ίδια, την ίδια στιγμή, όμως, είναι τόσο μοναδικά ξεχωριστός ο ένας από τον άλλο και ο καθένας τους έχει καταλάβει μια εξίσου ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου…
Τέσσερα χρόνια πριν, σαν σήμερα, ίδια μέρα και τώρα που το σκέφτομαι σχεδόν ίδια ώρα ήρθε στον κόσμο το μικρό μου θαυματάκι…
Σαν σήμερα θυμάμαι το κοιτούσα και δεν ήξερα τι να κάνω με αυτό, πώς να το αγγίξω, πώς να του δείξω ότι το αγαπώ…
Σήμερα το κοιτώ και δε ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτό…
Το μόνο που παραμένει ίδιο είναι η ανάγκη μου να του δείξω πόσο πολύ το αγαπώ, γιατί τίποτα, που κάνω, τίποτα, που λέω δε μου φαίνεται ποτέ αρκετό…
Χρόνια πολλά στο μικρό μας θαυματάκι, που έγινε ολόκληρο κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων και μας ξαφνιάζει και μας ενθουσιάζει και μας τρελαίνει κάθε μέρα και πιο πολύ!
Χρόνια πολλά στη μικρή μου νεραιδούλα. Που με άγγιξε με το ραβδάκι της τέσσερα χρόνια πριν και με κρατάει από τότε μαγεμένη, για πάντα…