Κόψιμο της πάνας…αυτό το βάσανο!

Πείτε μου ένα πράγμα, που έχει σχέση με τα παιδιά και δεν έχει ζόρι! Θα σας πω εγώ! Κανένα! Ένα από τα μεγαλύτερα ζόρια, όμως, που αντιμετωπίζει μια μαμά, είναι το πώς θα κόψει την πάνα του παιδιού! Και σας το λέω εγώ, που αλλάζω πάνες χωρίς σταματημό εδώ και τέσσερα χρόνια!

Πώς έγινε αυτό; Πολύ απλά, μέχρι να ‘καθαρίσει’ η κόρη μου, που είναι τώρα τεσσάρων, είχαν ήδη γεννηθεί τα διδυμάκια μου, οπότε παρότι ‘γλίτωσα’ από το καθάρισμα ενός παιδιού, συνέχισα με τα άλλα δύο και συνεχίζω απτόητη μέχρι και σήμερα!

Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι με την κόρη μου τα κατάφερα σχετικά εύκολα σε ηλικία 2,5 ετών ακριβώς! Μπορεί στην αρχή να μου έφερνε αντίρρηση, αλλά μόλις το πήρε απόφαση, το έκοψε μαχαίρι! Και όταν λέω μαχαίρι, το εννοώ! Μέσα σε μία βδομάδα κόψαμε τελείως την πάνα και το πρωί και το βράδυ! Αφού ούτε εγώ δε μπορούσα να το πιστέψω!

Το δυσάρεστο; Ότι δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει και με τα διδυμάκια μου! Καμία σχέση, δηλαδή! Ούτε καν! Μιλάμε πως δεν έχουν καμία διάθεση, για να ‘καθαρίσουν’ και μου απαντάνε μάλιστα και επιδεικτικά κάθε φορά, που τους ρωτάω πότε θα κάτσουν στο γιογιό: «μετά, είμαι μιτός ακόμη», όπου μιτός βάλτε μικρός!!

Θα με τρελάνουν κανονικά σας λέω! Και δεν είναι, ότι το άρχισα απότομα! Όχι! Ξεκίνησα να τους το φέρνω σιγά σιγά από το καλοκαίρι, παρότι ήταν ακόμη σχεδόν 2 ετών και σχετικά μικροί, για να τους βάλω απλά στο κλίμα. Άδραξα και την ευκαιρία της θάλασσας και τους άφηνα με το μαγιό στην παραλία, για να δω αν θα μου ζητούσαν τσίσα! Το αποτέλεσμα; Να τα κάνουν πάνω τους, χωρίς καμία ειδοποίηση (και όταν λέω τα κάνουν, εννοώ όλα!!!) και να τρέχω εγώ πανικόβλητη να τους καθαρίζω σε ντουζιέρες με μωρομάντηλα στη μασχάλη!

Και άντε τότε… ήταν όντως μικροί! Τώρα; Που είμαστε πάνω από 2,5 και δε θέλουν, ούτε να το ακούσουν; Τι βρακάκια τους πήρα, τι ωραία γιογιό, τίποτα! Ούτε μου λένε, ότι τα έκαναν! Καψόνια κανονικά!

Εννοείται δοκίμασα και σε αυτούς τα κόλπα, που είχα δοκιμάσει με την κόρη μου και με είχαν βοηθήσει πολύ.

Συγκεκριμένα, με τη Σίλια είχα κάνει αυτά τα δύο κολπάκια:

  1. της είχα πει, πως κάθε φορά, που θα πηγαίνει στο γιογιό, θα της δίνω μια μικρή πονηριά! Πονηριά είναι η δική μας μυστική λέξη για σοκολατάκια, καραμελίτσες και τα σχετικά! Και για να μην είναι μεγάλη η πονηριά, ώστε να μπορώ να την επιβραβεύω παραπάνω από μία φορές, της αγόρασα τα σοκολατένια χρωματιστά καραμελάκια της γνωστής εταιρίας και κάθε φορά της έδινα από ένα!

2.  επίσης της έταξα ένα ωραίο δώρο! Δηλαδή: της φτιάξαμε με το μπαμπά της έναν πίνακα με 30 περίπου αστεράκια λευκά (μόνο το γύρω γύρω σχεδιάσαμε δηλαδή) και το κολλήσαμε στην πόρτα από το δωμάτιο της. Μετά της είπαμε, πως κάθε φορά, που πηγαίνει στην τουαλέτα, θα χρωματίζει μετά ένα αστεράκι μόνη της! Και όταν χρωματίσει όλα τα αστέρια, θα της παίρναμε ό,τι δώρο ήθελε!

Λοιπόν, αυτά τα δύο κολπάκια μας έσωσαν κυριολεκτικά! Το Σιλιάκι μας ανταποκρίθηκε κατευθείαν, στο τέλος πήρε και το δώρο της και μείναμε όλοι ευχαριστημένοι! Και κρατήσαμε και το πινακάκι, που το έχουμε ακόμη στο δωμάτιό της! 🙂

Αυτές τις δύο συμβουλές σας τις δίνω σε περίπτωση, που βοηθήσουν κάποια άλλη μανούλα!

Όσο, όμως, βοήθησαν εμένα με την κόρη μου, με τα αγοράκια μου δεν έπιασαν καθόλου! Όταν λέμε, άλλο αγόρι άλλο κορίτσι…το εννοούμε! Χαχα!

Εσείς πώς τα καταφέρατε και κόψατε την πάνα;

Τι συμβουλές έχετε, για να μου προτείνετε;

Ελατε να μοιραστούμε ιστορίες, εμπειρίες, συμβουλές και ό,τι έχει να κάνει με εμάς τις μανούλες και τα αστεράκια μας!

8 comments

  1. Η αληθεια με ξεαγχωσες καπως γιατι ειχα την εντυπωση οτι στα 2 πρέπει να χουν καθαρίσει..και μεις σε20μερες γινομαστε2! εμενα κανει το αλλο..απο μωρο αφηνουμε την πορτα ανοιχτει της τουαλετας και του λέμε τωρα εδω κάνουμε τσισα να το “χωνεψει”μόλις λερωθει ερχετε κ χτυπάει τ παμπερς του και λεει αναλογα τσισ ( οχι τσισα) και ααα(απο τ..καταλαβες) και τρέχει στην τουαλέτα…αλλα πριν λερωθει τπτ!!! Όταν τον βαζω για δοκιμή στη λεκανη ψιλό κλαιει..με τα γιο γιο δεν τα παω καλα…Επίσης..για τα αγορακια παντα ρωταω..ποιος ειναι ο σωστός τροπος να μαθουν τ τσισα τους?!να καθονται?η κανονικα να ακολουθουν την ανδρικη διαδικασία?!κοριτσια οι παλιες βοηθήστε ειναι τζιζζζζζ θεμα για μας τις νεες μαμαδες..φιλη πολυ ωραιο θεμα!να επανελθεις να μαθαίνουμε!!!

    1. Λοιπόν, ξεκινάω να σου απαντώ! 1) Από τα 2 και έπειτα μπορεί να μάθει ένα παιδάκι, αλλά γύρω στα 2,5 είναι το συνηθέστερο. Οι ιατρικές έρευνες, λένε πως μπορεί να ξεκινήσει να πηγαίνει στην τουαλέτα, όταν μπορεί να ανεβοκατέβει μόνο του τα σκαλιά! 2) Καλά κάνεις και τον εξοικειώνεις με την πρακτική της τουαλέτας, ώστε να συνηθίσει σιγά σιγά και να του είναι γνώριμη η διαδικασία. 3) ουτέ και εγώ χρησιμοποιήσα ποτέ γιογιό. Στην τουαλέτα με την ειδική λεκανίτσα κατευθείαν. Θεωρώ, ότι είναι καλύτερο και από θέμα υγιεινής και από το γεγονός, ότι δε θα χρειαστεί, αφού μάθει το γιογιό να πρέπει να ξεμάθει και αυτό και να περάσει στη συνέχεια στην τουαλέτα! Μία και καλή! Πάντα, βέβαια, εξαρτάται και τι βολεύει την κάθε μαμά! 4) Τα αγοράκια σε πρώτη φάση κάθονται. Μετά από κάποια ηλικία κάνουν τα τσισάκια τους όρθια. Θα επανέλθω με ακόμη πιο συγκεκριμένες οδηγίες, γιατί βλέπω πως το θέμα καίει! Χαχα

      1. Εμένα ανεβαινει απο1ετους μονος του σκαλες…τωρα ειμαστε στους τοίχους(του παιδοτοπου ευτυχως) αρα συμφωνα με τις έρευνες ειναι σχετικά ετοιμος ε?ξαναγραψε φιλη μας ενδιαφερει!!!!

  2. Μ’ αρεσει που ξεκινάς με μια μεγάλη αλήθεια “Πείτε μου ένα πράγμα, που έχει σχέση με τα παιδιά και δεν έχει ζόρι! ”
    Η μικρή μου είναι 27 μηνών αλλά δεν έχω μπει ακόμη στη διαδικασία κοψίματος πάνας καθότι χειμώνας.. επίσης πάει παιδικό και μου είπαν πως όταν μπει η Άνοιξη (και μειωθούν τα ρούχα 😉 ) θα ξεκινήσουν και αυτοί την διαδικασία κοψίματος πάνας οπότε λέω να το κάνουμε συντονισμένα…
    Ωραία τα tips σου! θα τα έχω στα υπόψην γιατί έχω λιώσει (και ξεπαραδιαστεί!) να αλλάζω πάνες 🙂

    1. Χαχα γελάω με το ξεπαραδιαστεί! Αν και πέρα από τα άλλα οφέλη του να καθαρίσει ένα παιδί για το ίδιο κυρίως, είναι όντως και ένα σημαντικό κόστος οι πάνες, που γλιτώνουν οι γονείς! Χαίρομαι, που σε βοήθησα έστω και λίγο! Λίγη υπομονή και όλα θα γίνουν! Τα λέω για να τα ακούω και εγώ! 🙂

  3. Εγώ ήμουν από τις πολύ τυχερές. Και με βοήθησε η μανία μου να τον εχω παντα καθαρό, ακομα και κατα τη διάρκεια του φαγητού.
    Όταν αποφάσισα να του κόψω την πάνα φρόντισα να ειναι άνοιξη, ώστε να πλησιάζει το καλοκαίρι που θα φοράμε ελάχιστα ρούχα και ειδικά στην παραλία θα μπορω να τον εχω εντελώς γυμνό. Είχα αγχωθεί βέβαια πολυ, γιατι τον Σεπτέμβριο έπρεπε να εχει “καθαρίσει” ώστε να παει στον παιδικο σταθμό. Ευτυχώς, όλη η υπόθεση έληξε με μια φορα που λερώθηκε. Ένιωσε τοσο ασχημα με το υγρό παντελόνι του που δεν το ξανάκανε. Τη βραδινή πάνα του την κράτησα μερικές μερες ακομα, ώσπου συνειδητοποίησα οτι δεν την έβρεχε. Απλα μύριζε λογω τριβής και με μπέρδευε. Δηλαδη ο μικρος μου λερώθηκε μια φορα και τέλος. Σε ηλικια 26 μηνών τελειώσαμε μια και καλη με το θέμα πάνα. Ατυχήματα ειχαμε δύο ολα κι ολα, ενα 6 μήνες μετα και ενα πάνω στο χρόνο. Και αυτα γιατι περνούσε καλα και μου το είπε τελευταία στιγμή και δεν πρόλαβα να τον πάω στην τουαλέτα.
    Η μετάβαση απο το γιογιό στη λεκάνη ηταν εξίσου ομαλή. Καναδυό μήνες κράτησε το γιογιό και μετα κανονικά στη λεκάνη.
    Επομένως, αυτο που σκοπεύω να κανω και τωρα στη μικρούλα μου οταν έρθει η ωρα ειναι να φροντίζω για την καθαριότητά της τόσο έντονα όσο και στον γιο μου, ώστε να της γίνει “ανάγκη” η καθαριότητα και, οταν με το καλο φτάσει λιγο μετα τα 2 της χρονια, να “καθαρίσει” όσο το δυνατόν πιο εύκολα. Αν σε αυτο το παιδι δε λειτουργήσει αυτη η μέθοδος, τότε μπορούμε παντα να καταφύγουμε στις λιχουδιές και τον πίνακα με τα αστεράκια!

    1. Μπράβο σου! Είσαι πολύ τυχερή και όντως το χειρίστηκες πολύ σωστά, πιστεύω. Ωστόσο, το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό, όπως άλλωστε συνέβη και με τα δικά μου παιδάκια. Επειδή μία πρακτική βοήθησε ένα παιδάκι, αυτό δε σημαίνει, ότι θα βοηθήσει απαραίτητα και το αδερφάκι του. Επίσης, θα ήθελα να σου πω, ότι είμαι και εγώ πολύ σχολαστική με την καθαριότητα (ώρες ώρες σε σημείο τρέλας, χαχα) αλλά αυτό, για παράδειγμα, δε δείχνει να με βοηθάει με τα διδυμάκια μου! Όπως και να έχει, είμαι σίγουρη, πως θα βρεις τον τρόπο! Όπως και εγώ, κάποια στιγμή… 🙂

Comments are closed.